KAR

İşte sevgili annemin kulaklarımdan halen silinmeyen Kar şiiri.

Sizlerde annelerinize sorun eminim onlarda biliyorlardır , çünkü bir gün ben bu şiirden bahsederken canım arkadaşım Nursen’de hatırladığını ve annesinin söylediğinden bahsetmişti.

Belki bu şiir ile annenizin hatıralarını ve çocukluğunu canladırıp onu mutlu ederseniz .

KAR
Lapa lapa kar yağdı
Bahçe bütün ak oldu
Dersten çıkan çocuklar
Karlı bahçeye doldu

Koşuşarak yerlerden
Avuçla kar kaptılar
Kapının yanına
Bir kardan adam yaptılar
Öyle küçük değil şişman kocaman adamKarşıdan gören korkak o kadar yaman adam

Kısa bacakları var
Yusyuvarlak karnı var
Kucaklayacak gibi açılmış koca kollar

Bir de kafa koydular büyük bir kar topundan
Bakın gerçekten adam başkamıdır hiç bundan

Gözleri iki kömür bakıyor aval aval
Geniş ağzında çubuk uzunca kırık bir dal
Vücudunun her yanı kar dolu avuç avuç
Yalnız burun yerine konmuş kırmızı havuç
Süslemiş başındaki saksıdan şapka onu
Bir süpürge sapıdır elindeki bastonu

Bu kocaman adamın eti kar kemiği kar
İyisimi çocuklar güneş kıymadan buna
Geliniz hep beraber tutalım şişkoyu kar topuna.

Sağlıcakla kalın.

Not: Bu yazı ilk olarak 25/11/2008 traihinde diğer blogumda yayınlanmıştır.